Zelf ben ik moeder van inmiddels twee volwassen kinderen en ook ik dacht vroeger dat wij, de ouders, keuzes moesten voor onze kinderen. Wij wisten wat goed voor ze waren en dus maakten wij keuzes zonder te kijken wat onze kinderen eigenlijk nodig hadden. Zij lieten zich niet zo snel vangen en lieten gedrag zien waar wij niet om gevraagd hadden. De spiegel die zij ons hebben voorgehouden heeft ons doen beseffen dat onze kinderen individuen zijn met hun eigen ik en zelfbepalingen en dus ook zelf keuzes konden maken. We beseften ons dat wij slechts begeleiders zijn om ze de ruimte te bieden voor ontwikkeling tot volwassenen die hun eigen keuzes kunnen maken.